DIY z dziećmi

ŚWIATŁO

Nie wiem jak u Was, ale u nas na północy jest angielsko :)
Dzień jakby nie miał odwagi wstać tak na dobre i pomimo, że nie bardzo zimno to szaro, wilgotno i sennie. Wszyscy mają werwę życiową na poziomie sennych much i szukają ciepłego miejsca by przezimować.
Mi pomagają wszelkiego rodzaju światełka, zapalam z upodobaniem świeczki i zawieszam ku oburzeniu Ukochanego lampki choinkowe. Nasze dzieci uwielbiaja rozpoczęcie Adwentu bo wtedy i u nich w pokojach pojawiają się kolorowe światełka. Jakże łatwo zrozumieć teraz role światła w sensie duchowym.
Wracając. Ostatnio zachwyciły mnie cotton balls czyli bawełniane kule z ukrytymi wewnątrz lampkami . Takie profesjonalne i piękne można zobaczyć na przykład  Tu

Ze względu na kształconą latami umiejętność niewydawania pieniędzy ;-) postanowiłam zrobić z dziećmi własne odpowiedniki. Gdzieś w sieci znalazłam filmik poglądowy i zachwyciła mnie prostota wykonania. Potomstwo ochoczo zgłosiło swoje uczestnictwo. W procesie produkcji jest wszystko co kochają:
balony, możliwość ich przekłucia ( liczyli na huk), plątanie nitek i mazanie się klejem a przedtem jeszcze przygotowywanie mikstury :)
Jak to z prostymi rzeczami na filmikach bywa, rzecz nie do końca jest prosta, sa pewne pułapki, przynajmniej dla małych rączek. Z dziecięciu kul ostało się cztery.

Musimy, nauczeni doświadczeniem, powtórzyć pracę i wykonać jeszcze sześć. Postaram się wtedy uwiecznić poszczególne etapy.  Jedno jest pewne tworzeniu towarzyszyły niezwykłe emocje!

KULODROM

To nowe słowo, które ostatnio sobie przyswoiłam. Jak się okazało to nazwa świetnej zabawki. Poniżej przykładowy zestaw- przyciąga pomysłowością i kolorami.


Z duma muszę napisać, że kulodromy goszczą od dawna w naszym domu. Odkryte przez przypadek podczas jakiejś choroby teraz już dorosłych dzieci. Do dyspozycji mieliśmy tekturowe rurki po papierze toaletowym, takąż długą rurę po folii spożywczej , metalowe miski  i dużo taśmy klejącej. Z biegiem lat, w wyniku wielu prób zwykłą taśmę klejącą zamieniliśmy na srebrną-też w dużej ilości.  Największy problem to odpowiednie kulki, nie mogą być za małe ze względów bezpieczeństwa. Piłeczki pingpongowe są za lekkie a tenisowe wymagają większej wiedzy technicznej i wzmocnień:)
Zabawa jest przednia, rozwija wyobraźnię przestrzenną i zawsze można zacząć budowę od nowa. Jest to zabawa „tatowa”, panowie zazwyczaj lepiej się w niej realizują a dzieci są zachwycone towarzystwem ojca.
Poniżej zdjęcia z budowy. Józio i tata w akcji (dzięki uprzejmości Kasi Różkowskiej).

2. ZBROJOWNIA cz.1
Jeśli wśród dzieci mamy synów to prędzej czy później dojdziemy do momentu, gdy padnie pytanie o broń. Ileś lat temu zarzekałam się, że nie pozwolę moim synom bawić się pistoletami, karabinami itp. Taka byłam pacyfistyczna terrorystka. Dziadkom zapowiedziałam, że nie chcę widzieć militarnych prezentów. Oczywiście chłopcy poradzili sobie bez mojego pozwolenia. To było wpisane od początku w ich naturę i z każdej zabawki potrafili zrobić broń. Każdy patyk, sznurek czy pojazd mogły pełnić funkcje bojowe:). Przeczytałam po drodze jeszcze kilka mądrych książek i zobaczyłam, że nie można walczyć z naturą. Walka jest w ich genach. Inną sprawą jest tak pokierować dzieckiem by walczyło w słusznej sprawie. A zawsze zarzucałam mężowi, że ma zbyt duży luz do ich przepychanek i bojów. On po prostu jest facetem i w dodatku miał dwóch starszych braci. Trzeba się słuchać męża:))))
Tak więc Józio miał łatwiej i gdy wszedł w fazę rycerską byłam gotowa służyć mu wszelką pomocą.  No i zaczęliśmy od tarczy.

Z kartonu wycinamy podwójnie kształt tarczy i jeszcze raz ten kształt ale z pustym środkiem, jakby obrys. Niestety nie robiłam zdjęć w trakcie zaabsorbowana robotą i poganiana przez niecierpliwego rycerza:).
Sklejamy wikolem jedną część i obrys. Dobrze ściskamy.  Wycinamy jeszcze dwa dość szerokie pasy tekturowe, które rolujemy, by nabrały miękkości. To będą nasze uchwyty do tarczy.
W ostatniej części wycinamy 4 szpary na szerokość tych pasów. Jeden z końców pasów przyklejamy w odpowiednim miejscu do już sklejonej podwójnej części, przewlekamy przez jedną parę szpar, przewlekamy przez drugą zostawiając odpowiedni łuk na rękę naszego rycerza i przyklejamy drugi koniec do tej samej podwójnej części- też w odpowiednim miejscu:). Potem sprytnie ( nie jest  to trudne) smarujemy klejem tę część ze szparami i przyklejamy do reszty, mocno przyciskając:). Na koniec, dla wzmocnienia brzegi tarczy oklejamy papierową lub srebrną taśmą ( jest dobra na wszystko). Tarcza gotowa!
Można ozdabiać. Myśmy z Józiem pomalowali ją najpierw jednak farbą jaką używa się do izolacji wodnej na gipsokarton. Bo u nas istnieje groźba walki w deszczu lub pod wodą a poza tym ta farba ma piękny metaliczny kolor;-P
Nie wiem czy coś można zrozumieć z tego opisu ale od czego wyobraźnia:))))

3 komentarze:

  1. A ja w pewnym momencie stałam się mistrzynią robienia mieczy z kartonu ;-) Rewelacyjnie się sprawdza srebrna taśma :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Śliczne te kule !:) czekamy na ciąg dalszy.... Sami chętnie podejmiemy się tego zadania.
    Robimy właśnie kalendarz adwentowy z rolek po papierze toaletowym i pudełek od zapałek Uściski

    OdpowiedzUsuń
  3. Co to znaczy srebrna taśma? Chodzi o coś takiego? http://www.pakart.com.pl/katalog/tasma-aluminiowa/

    OdpowiedzUsuń