Etiuda z nitką w tle

Najpierw jest pomysł, szukanie, schemat złożony z kresek i kropek. Czasami nic nie widać, a czasem można od razu zobaczyć, że kryje się za nim coś pięknego.
Potem jest nitka i szydełko. Im cieńsze tym wszystko jest bardziej filigranowe, zwiewne, ale i bardziej pracochłonne. A im mniejszy drobiazg tym więcej pracy wymaga, bo wszystko musi być idealnie równe.
Wędrując powoli wzdłuż schematu , cofając się i licząc oczka, niteczki ,w wyobraźni oglądam już efekt tej pracy, która trwa. Czasem udaje mi się modlić za tych dla których jest przeznaczony robiony drobiazg. I niestety najczęściej nie jest taki jak sobie wymarzyłam, jak go przecież widziałam z zamkniętymi oczami.
Moje palce nie umieją uchwycić, przekazać nici tego doskonałego ułożenia z myśli, tej dokładności. Ale mogę spróbować jeszcze raz. I jeszcze raz błogosławić kogoś o kim właśnie myślę.

Przy robieniu tej zawieszki myślami byłam w Dużym Brązowym Domu, przy pewnej niezwykłej kobiecie, która ma siłę narażać się w słusznej sprawie. To tylko drobiażdżek, ale byłabym dumna gdyby zawisł na którymś dużobrązowym oknie:).
Kasiu, w podziękowaniu za spot, bo lubię słuchać, że dobrze wybrałam:)))))))


Dziś jeden z dni, kiedy nie wiem czy my na pewno mówić język polski;-)
Oto próbki:
-ślnić
-kordła
-erło
-Ziemnia
Na któryś z kolei mój protest, słaby już zresztą, Jacuś w obronie brata:
-Ale mówi się zieMNiak!