Kinematografia II

Tak siłą rozpędu, bo przez te kilka dni nazbierało się mnóstwo nowych skojarzeń:)
Z dzieciństwa pamiętam jeszcze jeden film. Byłam w pierwszej klasie i bardzo lubiłam chodzić do szkoły ( jeszcze). Dlatego to też tak pamiętam, bo byłam bardzo niezadowolona z nieobecności w szkole.
Było przedpołudnie a my z mamą poszłyśmy do kina Znicz- już oczywiście nieistniejącego. Mama zabrała mnie na " Przeminęło z wiatrem". Z filmu pamiętam tylko pożar i wysiłek, by przeczytać napisy. Ale wrażenie i miłe skojarzenia pozostały. Książkę czytałam kilka razy, ale filmu juz nigdy nie obejrzałam. Nie chcę się ryzykować rozczarowania, wolę mieć w głowie ten obraz szalejącego pożaru i wozu na tle zachodzącego słońca.
Obecna przerwa w pisaniu jest spowodowana moim lekkim paraliżem. Zaczynam chyba mieć początki histerii. Mam wrażenie, że z niczym sobie nie radzę, wszystko jest za trudne, o sprawach finansowych nie wspominając( wszak dżentelmeni o nich nie rozmawiają). Niemniej odczuwamy lekki powiew bankructwa, a przed nami początek roku szkolnego. I jeden z rachunków za prąd, beztrosko zlekceważony w szale urlopowym. A za chwile mogą nam wyłączyć prąd i wtedy to dopiero zapadnie cisza:)
Ten zbliżający się początek roku szkolnego, choć mniej wymagający pod względem zakupów, to jednak lekko mnie przeraża. W podręczniki i tak zwaną wyprawkę musimy wyposażyć tylko jedno dziecko a nie 6. To ze względu na edukację domową. Ale właśnie ze względu na tę formę kształcenia dopadają  mnie różnego rodzaju strachy. Jak to będzie? Jak ja zapanuję nad wybujałymi charakterami moich dzieci, gdzie znajdę choć chwilę wytchnienia? Jak zorganizować te wszystkie zajecia, spotkania dla dzieci? Wiem, że to strach przed nieznanym, kusy zamiata ogonem, ale...
No nic, właśnie za chwilę zbieramy się na rozmowę do podstawówki Montessori, żeby zapisać trójkę młodszych i uzyskać informacje na temat wszystkich zajęć dodatkowych i wsparcia jakie oferują takim straceńcom jak my:)
Wspomnę jeszcze tylko  o niedzieli, która była bardzo miła. Zostaliśmy zaproszeni na obiad do rodziców Martyny, która była z nami na Chorwacji. Było naprawdę bardzo miło, dzieci świetnie się bawiły a ja zostałam dodatkowo obdarowana mnóstwem roślin do ogródka:). No i jeszcze sernik na zimno z malinami, szaleństwo. Jak tylko go wypróbuje to zamieszczę przepis.
A potem jeszcze, wieczorem od innych znajomych dzieci dostały w prezencie grę DIXIT. Może znacie, ja zetknęłam się z nią pierwszy raz. Gra bardzo rozwijająca, intelektualna, dla trochę starszych dzieci, bo wymaga myślenia abstrakcyjnego. W skrócie i niedokładnie. Każdy ma swoje karty, ten którego kolejka przypada musi podać skojarzenie do wybranej karty. Może być jedno słowo, historyjka, opis, piosenka, wiersz, tytuł. Wszyscy spośród swoich kart wybierają te, które kojarzą się z wypowiedzią i następuje tajne głosowanie. Ci, którzy odgadną skojarzenie są punktowani. I następna osoba. My mamy akurat wersję baśniową, Marta zetkneła się już z innymi wersjami kart, bo podobno jest ich kilka. Jedyny minus gry, to ten, że wymaga spokojnego czasu, namysłu:)))
Mamy też chwilowo pewne anomalie pogodowe w postaci zamieci ...z prania. Niby wyrośliśmy z pieluch. To co sie dzieje w okolicach pralki....Potrzebny tam normalnie dyżurny na 24 godziny.

Józio z Asią:
J.-Asia, chodź, jesteś tu potrzebna!
A.-A to zależy do czego?