Gdzie ten czas?

Oczywiście jak tylko napisałam, że się nudzę i będzie funpage to czas zaczął grać ze mna w chowanego:) I nie mogę go znaleźć pomimo leniuchowania.
Wstyd będzie się przyznać, ale cały pobyt w Chorwacji upłynie pod znakiem moczenia się:0, żadnego zwiedzania , obejrzenia choćby jednego zabytku, placu, kościoła. Jedyna rzecz poza plażą, którą zwiedziliśmy to rynek z warzywami i owocami, gdzie przeżyłam paroksyzmy zazdrości nad wielkością i zapachem znanych nam przecież owoców:)
Weszliśmy na etap ( to już 12 dzień naszego podróżowania), kiedy pojawia się lekka tęsknota za domem. My to my ( według zasady : wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej), ale dzieci wieczorem:
-Ja chcę do Jasia!
-Mogę zadzwonic do chłopaków?
-Jak ja dawno nie widziałam Stacha?
-Jak wrócimy to Marta będzie?
Ciekawe co będzie jak ona naprawdę wyjedzie do Wrocławia???
Nawet u naszej wypożyczonej na wyjazd córki wczoraj pojawiły się  łzy tęsknoty za domem. To chyba znaczy, że nastąpiło wysycenie wodami Adriatyku i można wracać do domu:)
Wczoraj uczestniczyliśmy w Mszy po chorwacku, co za ulga po zeszłotygodniowej po wegiersku:)
Pomimo, że Węgrzy są bardzo, bardzo życzliwi i to nasi bratankowie to porozumienie z nimi jest jednak wielce problematyczne. A liturgia? Czułam się dokładnie jak na tureckim kazaniu:)))

Zainspirowana komentarzem Jaro, który trafił na bloga szukając informacji o jedzeniu świeżych fig, sprawdziłam jak jeszcze czytelnicy do mnie trafiają.
Ciekawe czy usatysfakcjonowani byli poszukujący informacji o tym jak mąż może się rozpić albo ci, którzy maja problemy z sedesem? I o ile o sedesach pisałam, to o rozpijaniu męża chyba nie?
I tu właśnie swoim zwyczajem przypomniałam sobie, że z moim niepijącym Ślubnym, na Węgrzech obchodziliśmy 23 rocznicę ślubu, ha!

Jako doświadczona matka ( w sensie lat, nie mądrości, żeby ktoś nie pomyślał:)) twierdzę, że instytucja sjesty jest bardzo pożyteczna. Te trzy godziny w ciągu dnia, gdy zalega cisza... Młodsi śpią, starsi  w ciszy czytają. Co za błogość! I tak dzień w dzień!