Zdradzam męża

Niestety, oj niestety. I to już kolejny raz w ciągu naszego małżeństwa.
Nie mogę powiedzieć,że się do tego przyzwyczaił, albo że nie robi to na nim wrażenia. Na szczęście nadal marudzi, że mam się zajmować tylko nim, że mam tamtego porzucić i czyni próby usunięcia z naszego małżeńskiego łoża uzurpatora:).
Mowa o Samuelu Vimesie, komendancie Straży Nocnej w Anth-Morpork czyli postaci stworzonej przez Pratchetta. Nie wiem co Sam Vimes ma w sobie, ale nie ja jedna ulegam jego czarowi. Teraz jest mój. Przeczytałam pozycję numer 8 z wyzwania ( czyli na razie jestem do przodu) "Na glinianych nogach" i zapragnęłam przypomnieć sobie wszystkie części Świata Dysku o straży nocnej. No i wsiąkłam. Rozważam nawet wyprowadzenia się z sypialni, bo światło w nocy i książka pod plecami przeszkadzają mojemu ślubnemu zazdrośnikowi. Co prawda miło wiedzieć, że Mu zależy...Tamten niestety też zajęty ;-)
Asia patrząc na starsze rodzeństwo rozpoczęła naukę pisania literek dokładając komentarze typu:
-Tak, tak wiem e powinno być takie bardziej kólkaste- w tłumaczeniu okrągłe :)
Dziewczyny szaleją z fryzurami, a ja nadal nie umiem zrobić nawet zwykłego dobieranego. Tu się przyznam, że w życiu nie bawiłam się lalkami. I takie są skutki:)

 To ruchliwa Apsiula:)

Z zabaw znanych w moim dzieciństwie pojawiła się u nas w domu "baza" czyli robienie domków,namiotów, kryjówek z koców i mebli. Sobotę dzieci spędziły bardzo pracowicie na przemeblowywaniu wnętrz.

To wnętrze bazy:)))
I jeszcze uchwycone w locie. Na pamiątkę i ku przypomnieniu gdzie podziewają się wszystkie pieniądze, które pracowicie zarabia mój Ukochany. To przegryzka Jasia. Przekąseczka...

Moje zdumienie budzi tylko fakt, że bułki posmarował masłem i pokroił wędlinę oraz ser. Panowie zazwyczaj nie robią sobie tyle kłopotu i chwytają chleb w całości, tak samo kiełbasę czy gomułkę sera:))) Warzywka są zbędne albo zjadane w drodze między blatem kuchennym a stołem.
Tu od razu wstręt czytelniczy. U nas przy stole niestety się czyta, zazwyczaj. Wyjątkiem jest niedzielne śniadanie i inne uroczyste posiłki. Ostatnio dzieci uwielbiają przy posiłkach oglądać zdjęcia z albumów o Gdańsku.Tu właśnie widać fragment takiego albumu przygotowanego do smakowania wraz z posiłkiem. To zdjęcia bardzo stare, a w większości robione przez ojca i syna Kosycarzów, którzy skrupulatnie uwieczniają gdańską historię od końca II wojny światowej. Mnóstwo frajdy sprawia odnajdywanie znanych miejsc, porównywanie jak wyglądały kiedyś. A scenki rodzajowe przy saturatorze czy trzepaku to gotowy wstęp do różnych opowieści. Józek dzisiaj poszedł spać z jednym z takich albumów, na dobranoc zdążył zadać podchwytliwe pytanie:
-Czemu te zdjęcia są tylko czarne i białe? Nie było wtedy kolorów?
-Kiedyś nie umiano robić kolorowych zdjęć i inne były aparaty.
-Ale nie było kolorów?
-?
I dopiero starsza siostra wyjaśniła:
-Kolory były, tylko nie ma na zdjęciach.
Józinek po prostu myślał, ze dawniej wszystko było czarne i białe tylko:) Widzę, ze jutro możemy się zająć historią fotografii.
Nie zostało to udokumentowane, choć Marta bardzo chciała.  Taka mała sesja zdjęciowa na temat rozrywek matek wielodzietnych:)))
Wczoraj wieczorem , po 21 przyjechała do mnie przyjaciółka. Przywiozła moje dzieci i swoje żelazko. W eleganckim stroju, bo była na Euchrystii w swojej wspólnocie. Moje dzieciaki z niedowierzaniem patrzyły jak wyjmuje sprzęt domowy, rozkłada kocyk na stole obok mojej deski do prasowania i rusza mi na ratunek. Umówiłyśmy się na pogaduchy, zapytałam czy nie będzie jej przeszkadzać, że powalczę z górą "do prasowania" a ona wzięła i ruszyła z pomocą. Do 23.30 wszystko było poprasowane, a omówiłyśmy aspekty życia od robaków po egzorcyzmy, dużo czasu poświęcając wychowywaniu dzieci. To był cudny wieczór.